Εδώ οι απόψεις διίστανται:
Κατά μία εκδοχή, τα χρήματα αυτά θα πρέπει να έχουν κατατεθεί σε τραπεζικό λογαριασμό της Εθνικής Τράπεζας, στο όνομα του “Συλλόγου φίλων κολυμβητηρίου Δημητρίου και Σιμόν Κυριαζή” που ιδρύθηκε γι΄ αυτό τον σκοπό. Αλλά δεν εντοπίσθηκε ακόμα ο κάτοχος του βιβλιαρίου, γιατί εν τω μεταξύ ο σύλλογος έχει αδρανοποιηθεί και νομικά πλέον δεν υφίσταται!
Ενώ σύμφωνα με μαρτυρία δημοτικού συμβούλου εκείνης της περιόδου, που ζήτησε την ανωνυμία για ευνόητους λόγους, τα χρήματα της διαθήκης Κυριαζή θα πρέπει να έχουν κατατεθεί σε τραπεζικό λογαριασμό του Δήμου Καστοριάς, όπως κι αυτά της διαθήκης Παπαλαζάρου, τα οποία προφανώς θα έχουν την ίδια κατάληξη μ΄ εκείνα…
Η μόνη αξιόπιστη μαρτυρία για όλα αυτά, θα πρέπει να είναι εκείνη του σημερινού δημάρχου Καστοριάς, ο οποίος υπήρξε διαχειριστής των οικονομικών του Δήμου εκείνη την επίμαχη περίοδο, από την θέση του αρμόδιου αντιδημάρχου.
Οι αρχές του milenium βρήκαν τον Δήμο της Καστοριάς κληρονόμο δύο διαθηκών και διεκικητή δύο κολυμβητηρίων!
Το ένα που θα ήταν ολυμπιακών προδιαγραφών, έγινε το μήλο της Έριδος μεταξύ νομάρχη Γ. Καπαχτσή και δημάρχου Δ. Παπουλίδη ως προς την τοποθεσία που θα κατασκευάζονταν. Ο μεν πρώτος “τραβούσε” για την περιοχή των “Κάστρων”, ενώ ο έτερος είχε “στηλώσει” τα πόδια του , για την περιοχή της Χλόης… Τελικά το έργο απορρίφθηκε λόγω του μεγάλου προϋπολογισμού, που έφτανε τα 2 εκατ. ευρώ, ενώ ο περιφερειάρχης Α. Λεούδης, μόλις και μετά βίας κατόρθωσε να δεσμεύσει 900.000 ευρώ από το ΕΣΠΑ!
Στράφι πήγε και η μελέτη που είχε ανατεθεί σε τοπικό γραφείο, έναντι 10 εκατ. δραχμών, γιατί το έργο είχε δρομολογηθεί από τον Δήμο στην προ ΟΝΕ εποχή.
Οι ελπίδες στον Δήμο για το κολυμβητήριο αναπτερώθηκαν, στο άκουσμα της διαθήκης Κυριαζή, που αρχικά έφτανε τα 10 εκατ. γαλλικά φράγκα!
Και αμέσως ο Δήμος έσπευσε να εξασφαλίσει κατάλληλο οικόπεδο και να ιδρύσει φορέα διαχείρισης της κληρονομιάς, με ιδρυτικά μέλη ορισμένους δημοτικούς συμβούλους.
Όμως η εκταμίευση του ποσού, που βρίσκονταν υπό μορφή ασφαλιστηρίων συμβολαίων για φορολογικούς λόγους, αργούσε να γίνει από την Γαλλία, αναγκάζοντας τον δήμαρχο Δ. Παπουλίδη, να στείλει απεσταλμένους στο Παρίσι για να χειρστούν την υπόθεση από κοντά.
Εν τω μεταξύ στην Γαλλία μεσολάβησαν ορισμένα γεγονότα, που ανέτρεψαν τους σχεδιασμούς του Δήμου.
Όπως ο θάνατος του δωρητή και μερικά χρόνια αργότερα ο θάνατος της συζύγου του, που έδωσαν την ευκαιρία στην θετή κόρη τους, να διεκδικήσει το μεγαλύτερο μέρος της κληρονομιάς.
Το τελειωτικό “χτύπημα” προήλθε από την αλλαγή του φορολογικού νόμου στην Γαλλία, που φορολογούσε πλέον με 65% τα ασφαλιστήρια συμβόλαια των υπηκόων της.
Έτσι το ποσό που έφτασε το 2005 στην Καστοριά ηταν μόλις 306.000 ευρώ, δραματικά “κουτσουρεμένο” από αυτό που προέβλεπε αρχικά η διαθήκη.
Και όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά τότε από σύμβουλο της πλειοψηφίας: “Μ΄ αυτά τα λεφτά όχι κολυμβητήριο δεν φτιάχνεις αλλ΄ ούτε πισίνα”…
Το θέμα ανακινήθηκε πρόσφατα από τον σύμβουλο της μειοψηφίας Λ. Ζέγα, που το έφερε στο Δημοτικό Συμβούλιο, ύστερα από παρότρυνση του συμβουλου της ομάδας Παπουλίδη Λ. Ζυμπίδη, ο οποίος υπήρξε και ταμίας (άνευ χαρτοφυλακίου) του συλλόγου “Φίλων Κολυμβητηρίου Δημητρίου και Σιμόν Κυριαζή”.
Ωστόσο ούτε κολυμβητήριο κατασκευάστηκε ούτε κανείς γνωρίζει για την τύχη των χρημάτων της διαθήκης. Όσο παραμένουν ορισμένα στόματα ερμητικά κλειστά…
fouit.gr
